به اونکه چشماشو بسته نمیشه ماهو نشون داد روزی صدبار خودمو لعنت کردم واسه روزایی که نمیتونن برگردن من صاف بودمو تقدیر کج رفت خواست با خودم درگیرتر شم باز خودمو لعنت کردم واسه روزایی خوبی که از دستم رفت سوار بود همیشه به عقلم قلبم نفهمیدم با خودم چند چندم من واسه حرفایی که زدم واسه تک تک اخمای پدرم غروبی که گفت دلی بشکونم یا هرچی که توو دنیا باعثش بودم آره من بد کردم به خودم بیشتر از قبل دنیا برام کادو پیچ میکرد و هی میدیدم بیشتر غرقم خواستم با هیشکی دشمن نباشم بمونند آدما کلا برا من هر کیم از خودم بهتر میدیدم ساکت موند توو هر نفس ی روز و مجبورم شد بخنده پیش روتو پشت به نور شه رنگی میشه موش سعی کردم باهاش جفت شم برابر گم شدم توو مستیا هر شب نمیخواستم جلو هر سگی خم شم دنبال ی لات سر بالا لابلای این پیکا میگشتم هی زدم هی زدم شاید دنیا کنه باهام شکل عوض ولی ی جوری همه راه رو بستن انگا همه تلخیا باهام رل زدن این دنیا ی شهر تیره بوده توو این شهر ی مرد نیمه جون که توو دستاش ی قلب شیشه بود قلب شیشه بود این دنیا ی شهر تیره بوده توو این شهر ی مرد نیمه جون که توو دستاش ی قلب شیشه بود قلب شیشه بود ساکت موند توو هر نفس ی روز و مجبورم شد بخنده پیش روتو پشت به نور شه رنگی میشه موش