نگارا نگارا مرو از برم به فصل شکفتن مکن پرپرم همه هستیه من ز عشقه تو سوخت مزن تیشه بر ریشه و پیکرم خیاله رخت گشته رویای دل شده غرقه مهرت سر و پای دل چو عاشق شدن خون شدم سوختم دلم وا دلم وا دلم وای دل به جادوی چشم تو شیدا شدم ز خود گم شدم در تو پیدا شدم من آن قطره بودم که با موج عشق در آغوش مهر تو دریا شدم نگارا نگارا مرو از برم به فصل شکفتن مکن پرپرم همه هستیه من ز عشقه تو سوخت مزن تیشه بر ریشه و پیکرم به دنبال خود در سراب فسون کشیدی دلم را به دریای خون تو رفتی و من مانده ام در غمت گرفتار رنجو عذاب و جنون کجا ماندی ای لیلی قصه ها که مجنون شده کوهی از غصه ها برو ای کبوتر به یارم بگو فتادم ز پا بی وفا بی وفا گل گریه رویت ز چشم ترم ندانی چه آورده ای بر سرم فتاده به دوشم غم روزگار دلم گشته باز این چه یه انتظار نگارا نگارا مرو از برم به فصل شکفتن مکن پرپرم همه هستیه من ز عشقه تو سوخت مزن تیشه بر ریشه و پیکرم