منه دیوونه کارم اینه، هر شب همین ساعت یهو بیدار میشم با این غم که تورو از دست دادم بازم خیره به این دیوار میشم دلم تنگ میشه اشک میشم واسه هضم نبودنت گریه بس نیست یه جوری تنها شدم بعد تو انگار تو دنیام وقتی نیستی هیچ کسی نیست تو این نیمه شب های غم انگیز که آروم اون چشماتو خواب برده به حدی گریه دارم که ببینی، همه دنیاتو یکجا آب برده میام سمت همون خوابی که شاید تموم عمر تو اونو نبینی واسه من دور بودن از تو یعنی که عاشق باشی بارون و نبینی