چشمان تو یادم داد فریاد کشیدن را تا قله به سر رفتن از کوه پریدن را اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی در مسخره پیچانده رویای رسیدن را تا بوده همین بوده از کاسه ی هم خوردیم در ما ابدی کردند آداب چریدن را اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی در مسخره پیچانده رویای رسیدن را در ذهن پلیدش زن هر لحظه در این نیت بالا بزند هرشب آن دامن ساتن را تصویر بدی دارد هر نیمه ء لخت عشق از بستر خود کم کرد اندازه ء یک زن را در مصرع پایانی از قله صدا بارید بنشین و تماشا کن از کوه پریدن را اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی در مسخره پیچانده رویای رسیدن را