منو این دل دیوونه ، توی تنهایی خونه همه روزو یه گوشه میشینیم همه هرچی گذشت و می بینیم توی خلوت خیابون تو هوای دوری اون همه خاطره هارو می گردیم ، مثل خاطره ها پر دردیم مثل خاطره ها پر دردیم منو دل دیگه آخر کاریم با کسی دیگه کاری نداریم دیگه راحت و ساده یه عمرو پای عشق کسی نمیذاریم منو دل منو دل بی خبر ته راه و ندیدیم ، آخرش به جدایی رسیدیم شاید هم همه تقصیر ما بود اگه این همه ناز کشیدیم منو دل منو دلپریشون ، دلگیرم واسه این عشقی که نفرت از عشق و یادم میداد از اینکه این چشمام لبریز گریه بودن تا جایی که یادم میاد نخواستم همه ی علاقم باعث رنجش قلب کسی که میخواستم شه نمیخواست نه نمیخواست حتی برای یه لحظه کسی که میخواستم ، شه