تو سکوت لحظه هام یه بهت تلخه این صدای نیمه جون بغض یه مرد بشنو این مرثیه ی تلخ سکوت و این صدا ترانه نیست قصه ی درده نتونستی منو از نگام بفهمی نتونستی غم و تو صدام بفهمی نتونستــــــــی…نمیدونی که کجا جون میده قلبم تو کدوم ثانیه های شهر اسیرم باید از حصار پیله رها شم تا ته این شب تیره پر بگیرمحالا باید خون رو از نو بسازم خونه ای که خسته از این همه درده تو نتابی به شبای خالی من دست من ، نگاه من ، زندگی سرده کاش بیای و منو از نگام بفهمی کاش بیای و غم تو صدام بفهمی کاش بیای و…