به پایین نشستن خیالت نره من از خیلیا خیلی بالاترم من اونقدر دارم که با یک نفس تموم غماتو یه جا میخرم مثه خاک قالی که باید تکوند مثه شیشه ی غم که باید شکست به این آسمون طلایی قسم به این سفره ی باز و این نونی که هست فقط عشق میتونه با بودنش یه دنیای غمگین و شادش کنه کم آورده بودم به دادم رسید خدا درد عشق و زیادش کنه خودم خم شدم تا تمام تنم واسه جاده ی زندگی پل بشه کنارت نشستم مدد خواستم که کار نشد با توکل بشه