دلم برات تنگ شده دارم دیونه میشم تا وقتی که نبینمت آروم نمیشم بین ما هر دیواری باشه بر می دارم فاصله عمرم که باشه کم نمیزارم بغض ترانه و دلم هردو شکسته چشام به در منتظر نگات نشسته باور نمی کنم فراموشت شدم من گواه دلتنگی من ترانه هامن تویی که بودی هستی و موندی همیشه کنار ترانه ی من واسه ی موندن و خوندن از عشق و ستاره شدی بهانه ی مندیگه نه نمیخوام ببینم که نیستی پیشم دیگه خنده ی زورکی سخته برام راضی نمیشم دیگه دوری تو مثه سمه چرا نمی فهمی نزار حس کنم عاشق من نیستی و بی رحمی دیگه بی پرو بالی برده امونم جونم دیگه خنده ی زورکی سخته گلم نمیتونم بار دوری تو عمری هیچی نگفتم بردم دیگه خسته شدم بس که تو خلوت شب مردم مـــــــــردم