بی پلا ک و بی نشون برگشتی تو با چند تا تیکه های استخون برگشتی تو بدون شک فرشته ای که باز از زمین به آسمون برگشتی لالایی مادرت می خونه رفته بودی حالا اومدی باز خونه لالایی بخواب آروم مادر پسرم برگشته با دلی عاشق تر کی میگه غریب و گمنامی تو یه غم خاص توی شعرامی تو تو شاید برادر من باشی توی خاطراتمون همیشه خوشنامی تو