تا پای عشق از جونت گذشتی همینه فرق بین عشق و عادت اگه راه شهادت این نباشه تو این دنیا به چی میگن شهادت دل تو عمق اقیانوس رو داره دل تو سمت هر راهی نمیره نمیدونم تو این دنیا کسی هست که این دل توی سینش جا بگیره تو پا میزاری تو کابوس اما نگاهت رو به رویا همیشه تو وقتی تو دل آتیش میری نگاهت مثل ابراهیم میشه تو میسوزی که امیدم نسوزه تو که رویای هر روز و هنوزی یه وقت هایی واسه پرواز کردن فقط انگار حق داری بسوزی